YENİ NESİL MOMZİLLA ANNELER
Benim dışımda herkes ,mutlu mesut yaşıyor zannederken,nasıl da hepimiz bunalmış,yorulmuş bir vaziyetteymişiz ...
İnanın yalnız olmadığımı görünce az da olsa rahatladım.
Biraz öneriler doğrultusunda ,boşvermeye çalıştım.
Varsın kırmızı bilekliği yapmayayım dedim.
Ama dergilerime dayanamıyorum.
Epeyce eski sayılardan çekip okudum,karıştırdım,rahatladım.
Okurken çok ilginç ama tam da beni yani aslında bizi ilgilendiren bir cümle yakaladım.
Aslında bu kavram Amerika da kullanılmaya başlamış.
Ama Momzillaların , yani süper annelerin bizde de çooook fazla olduğunu bilmek nasıl yani bende mi dememe ve yerimde şöyle bir doğrulmama sebep oldu.
Evet bayanlar baylar hepiniz şapkaları önünüze çıkarın ve kendinizle hesaplaşın bakalım.
Madem ki yapılacak şey çok ama zaman yoksa ,bunun sorumlusu tamamen süper anne modu. Dergiden aynen alıntı yapıyorum....
Momzilla’lar, ev, iş ve çocuk büyütme işlerinin hepsini mükemmel bir şekilde, hatta yardım almadan yapmaya çalışan anneler.
Kafalarındaki mükemmel tanımına uydurmaya çalışıyorlar her şeyi.
Bir yandan bütün bunlara yetişirken, bir yandan da sosyalliklerini devam ettirmeye, güzel ve bakımlı giyinmeye devam ediyorlar. (Doğrusunu isterseniz ben bu tanıma uymuyorum, o yüzden rahatım...)
Çocuğunun eğitim ve gelişimine de ciddi takık bu anneler.
Farklı kurslar, eve özel alınan ve farklı çalışma sistemleri olan eğitmenler, birkaç lisan öğretme çabaları...
Ve tabii iş yaşamından dolayı çocuğa yeterince zaman ayrılmadığından doğan suçluluk duygusu! Bu duygu bir yana, bu tip anneler bir süre sonra ciddi çöküntü yaşamaya başlıyor. Çünkü hayat asla mükemmel ya da ona yakın gitmiyor
Eee,kimseden yardım almadan evi çocukları çekip çevirme işi,
sosyal yaşam burada ki koşullarla (konser, sinema,vs.) eksiksiz yapılmakta,
keyif veren uğraşılar için zaman ve para ayrılmakta,
çocukların okulları ,dersleri,ödevleri sürekli kontrol altında,
gittikleri kurslar yok değil ama çok ta değil :)
şimdilik anadilleri dışında bir dil öğretme çabaları var tabi...
suçluluk duygum zaman zaman var ,bazan onları çok özlediğimi ve doyasıya göremediğimi düşünmüyor değilim...
Ah işte can alıcı cümle
"bir süre sonra bu tip anneler ciddi bir çöküntü yaşamaya başlıyor.
Beni anlatıyor :),ya da hepimizi :))
Aslında durumuma bakınca, görünürde bir süperanne değilim.Bahsedilen anne tipine benzer taraflarım bana göre ucundan kenarından var ama takıklık durumunda olmadığımı düşünüyorum.
hadi bakalım kimler momzilla,
ya da aday,
ya da benim gibi ucundan kenarından ?
13 yorum:
Çocuklaımızın süper anneye ihityacı yok bence, sevgi dolu ve ilgili bir anne herşeye değer, ne dersin? Ama bütün bu koşturmaca içinde ilgiyi yitiryoruz bazen çocuklarımıza, ben mesela aşırı yorgun olduğum zamanlar tahammül sınırlarım da çok düşük oluyor doğrusu. Kadınların üzerine yapıştırılmaya çalışılan "çocuk da yaparım, kariyer de" yaftasını şiddetle reddediyorum. Kadınların üzerine, "herşeyi en iyi şekilde yaparım" sorumluluğu yüklemek haksızlık bence. Çalışan anneye baba da aynı şekilde yardımcı olacak ki işler düzenli yürüsün, çocuklar yorgun ve mutsuz anneler ile yaşamak zorunda kalmasın. Diil mi ama! Sevgiler :)
Sevgili Perili, videoyu sana mail olarak atmak isterim; benim profilimdeki mail adresime bir mesaj atarsan yollarım.
Sevgili Ruzgar'a katiliyorum Peri. Ilgi ve sevgi yeter aslinda. Oyle hersey de iyi olacagiz diye birsey de yok. Sonuc da insaniz bizde degil mi....
Sevgilerimle....
Valla aday bile değilim daha hazır değilim işte ama korkuyorum siz anneler böyle yazınca ah ah hazır 5 yaşına gelmişi yok mu bu bebeklerin :(
Sanırım bende senin dediğin gibi ucundan kenarından yararlanacağım ...
Suçluluk duygusunu ise çepeçevre sarmış durumda , yok yok süper anne filan zor yaw...
Sen çok iyi bir annesin bence canım. Umarım Tanrım banada böyle güzel çocuklar nasip eder. Öpüldün.
Sadece seni seviyorum demek için geldim o ne güzel yorum du öyle canımsın ya !
Ah işte diyordum ya kendimizi zorluyoruz, bir dolu iş yapmak diye kastettiğim buydu. Biz de öyleyiz maalesef.
Perili Koskum, sagolasin paylastigin icin.. cidden cok onemli bir konu bu..
malesef cogumuz kendimizi cok zorluyoruz bazen.. bu kadar mi olur ya, cocuklar birsey sordugunda illaki dusunuyor ve suzgecten gecirerek cevap veriyorum, saniyorum ki yanlis bi cevap verirsem ya da ilgisiz davranirsam, cocuk olumsuz etkilenecek...gecenlerde psikolagumuzla gorustum bu mevzuyu ve kendimi boyle yaparak cok zorladigimi ve hep boyle devam edersem, cok stres yuklu olacagimi filan soyledi, yani aslinda cok kasmamak lazim, dogal olmak lazim sanirim. Onemli olan super olmaya calismak degil de, cocugun ihtiyaclarini tatmin edebilmek ve dogru iletisimi yakalayabilmek ilk basta sanirim...
perilim ne gzüel bir konuya deinmişsin. malesef hayat akıp giderken çocuklarımıza nasıl daha iyi zaman ayırırız evimizi iişimimi nasıl yoluna koyarız diye çabalayıp duruyoruz. Bu çaba bizi sanki her şeyin daha iyisini yapmaya zorluyo...Süper annelik nasıl olurki her çocuğa göre ve her anneye göre değişir bu kavram bence.. Benim için bana şefkat ve ilgisini sevgisini gösteren bir anne süperdir. Çocuklarımız bizden çok şey beklemiyorlar aslında hayat bizi bazı şeylere zorunlu kılıyor bence...Hep bi koşuşturmaca hep bi karmaşa içinde oluyoruz. Özellikle kadınlar vede çalışan kadınlar her şeye yetişeyim diye paralanıp duruyor. Malesef herşeye yetişecez süper olacağız diye bir çok gzüel şeyden feragat edebiliyoruz.. Önemli olan bu güzellikelerin farkına varıp an be an yaşamak boşverin süperliği .
ay ben bunların hepsini yapmaya çalıştım tabii brrr. Ama çalışırken acaip organize olurduk ailece. Evden son çıkan yatağı toplar, ilk gelen masayı hazırlayıp yemekleri ısıtırdı. Sevgiyle
kızlar yaş itibarı ile,bu konuda en şanslınız benim galiba.çünkü çocukları yetiştirme kısmını bayağı geçmiş durumdayım.biri mesleğini eline almış diğeride alma yolunda ilerleyen iki yetişkin kız annesi olarak diye bilirimki,ne kadar özenirseniz özenin kendinizi hep yetersiz hissedeceksiniz.(gerçi bunu yazan eğitimsiz bi anne
)bunun sonu yok.onun için elinizden geleni yapmanın yanında çokta takıntılı olup çocuklarınızı da bunaltmayın bence.ben kızlarımı küçücük bi yerde büyüttüm ama sonra da onları tek başlarına saldım koca metropollere.okullarda dershanelerde yeterli eğitimi alıyorlar zaten.eh aileden de yaşam tarzınızdan,hayata bakışınızdan filan etkilenip siz farketmesenizde kendilerini geliştiriyorlar. önemli olan onlara sağlam karakterli,ve güvenilir olmayı öğretmek.tabi büyüdüler diye sorumluluk bitmiyor tabi.üstelik onlar büyüdükçe anne babalarımız yaşlanıyor. onların sağlık sorunları artıyor.eh bu arada bizde 40 lı yaşları geçiyoruz.bel bacak ağrımaya başlıyor.tamam tamam kestim.yaşamanın en güzel taraflarından biri etrafımızda sorumluluğunu üstlenebileceğimiz birilerini olması.konuyu ne güzel dağıttım dimi.
Çocuklarımıza verebileceğimiz en değerli hazine sevgimiz tabi ki....,ben
hem çocuklarıma yetmek,onlara yarar sağlayacak pek çok etkinliği onlarla yapmaya çalışmak
hem kendimi mutlu etmek için hobilerimle uğraşmak,
hem evimde ,tertemiz oturmak ,güzel yemekler yapmak ,
yani aslında kısacası ailemiz için ,kendimiz için tüm bu çabalar .Hey ben süper bir anne olayım diye kimsenin uğraşacağını zannetmiyorum.İşte bazı insanların içlerinde onları yiyip bitiren bir kurt var :),haydi şunu yap ,bunu da yap ,aaa bak bu kalmasın :))),ne kadar ara ara tükensem de ,ben bunları yaparken dinleniyorum aslında.arada yapmak istedilerimde kalınca niye yapamadım tüh oluyor.
sanıyorum böyle tekleye tekleye gidecek yapacak bir şey yok çünkü ben kendimi tutamıyorum.Bugün duramadım gene ,pringles kutularını kapladım :))))
kesinlikle değilim ve bundan dolayı çoğu zaman suçluıuk hissediyorum.çalışıpta 3 çocuğa bakmak bir ev çekip çevirmek zor.bi şeyden değil herşeyden biraz biraz eksiklikler oluyor.hazır yemek yapsam suçluluk duyuyorum şu ana kadar bu dönem alınan en düşük not 74 ama niye 90 almadı d,iye kendimi suçluyorum ve böyle gidiyo..mükemmel anne olmayı çok isterdim..
Yorum Gönder